Ubezwłasnowolnienie osoby starszej wymaga planu opieki nad nią. Chociaż odwiedziny nie są prawnie wymagane, zaleca się, by odbywały się co najmniej trzy razy w miesiącu. Niezbędne jest też podejmowanie decyzji medycznych oraz poznanie potrzeb i aktualnego stanu zdrowia osoby ubezwłasnowolnionej przez opiekuna i odwiedzającego. Wizytator lub opiekun musi być w stanie podejmować decyzje dotyczące opieki nad osobą ubezwłasnowolnioną i czuć się komfortowo w procesie podejmowania decyzji.
Przestępstwo klasy 4
Osoba, która popełnia przestępstwo klasy 4 za ubezwłasnowolnienie, jest winna popełnienia przestępstwa przeciwko osobie starszej. Ofiara tego przestępstwa straciła zdolność do wyrażania zgody lub podejmowania decyzji za siebie i nie jest w stanie sama siebie chronić. Jest to poważne przestępstwo i może skutkować karą więzienia. Osoba, która jest odpowiedzialna za opiekę nad ofiarą, musi pozostawać w stosunku powierniczym z osobą maltretowaną. Związek ten może mieć charakter kurateli sądowej lub dobrowolnej. Zwykle wymagany jest pełnomocnik, konserwator, wykonawca lub pełnomocnictwo. Dana osoba nie może być odpowiedzialna za domniemaną ofiarę, jeśli nie zna jej wieku.
Przewożenie osoby starszej lub niepełnosprawnej, która nie jest w stanie współdziałać lub komunikować się, może być oskarżone o popełnienie przestępstwa. Za to przestępstwo grozi grzywna w wysokości do 20 000 dolarów. Jeśli sprawca zostanie skazany, może mu grozić do czterech lat więzienia, trzy lub cztery lata więzienia stanowego oraz wysoka grzywna. Osoba oskarżona o przestępstwo klasy 4 za ubezwłasnowolnienie osoby starszej może również zostać skazana na karę więzienia stanowego na dwa, trzy lub cztery lata.
Oskarżenie o popełnienie przestępstwa za ubezwłasnowolnienie osoby starszej zależy od okoliczności. Najpoważniejsze zarzuty dotyczą podawania zbyt dużej ilości leków osobie starszej, stawiania osoby starszej w niebezpiecznej sytuacji oraz zadawania jej bólu emocjonalnego. Kara za popełnienie zarzutu znęcania się nad osobą starszą zależy od okoliczności sprawy, ale zazwyczaj jest to kara do dwóch lat więzienia stanowego. Jeśli opiekun nie posiada odpowiedniej licencji, jest oskarżony o popełnienie tego przestępstwa.
Wpływ na wskaźnik przestępczości
Wpływ praw o wyrokach obowiązkowych na wskaźnik przestępczości jest przedmiotem wielu badań. Prawa te mają na celu zwiększenie surowości kar za zachowania przestępcze, zwłaszcza w przypadku recydywistów. Decydenci argumentują, że dzięki ubezwłasnowolnieniu recydywistów wskaźniki przestępczości spadną. Powszechnym tego przykładem jest prawo trzech przestępstw, jedno z wielu “twardych” rozwiązań wprowadzonych w Stanach Zjednoczonych w latach 90.
Wpływ ubezwłasnowolnienia na wskaźniki przestępczości jest w dużej mierze funkcją rozkładu wieku w danej społeczności. Podczas gdy nieproporcjonalnie duża część populacji gromadzi się w latach, w których prawdopodobieństwo popełnienia przestępstwa jest największe, przestępstwa te zazwyczaj nie są wyceniane. Mimo to przynoszą one znaczne zyski. Pomimo tego pozornego konfliktu, potrzebne są dalsze badania, które sprawdzą wpływ uwięzienia na wskaźniki przestępczości.
Chociaż uwięzienie ma wpływ na wskaźniki przestępczości, to wpływ długich wyroków na recydywę jest ograniczony. Populacja więzienna zmniejsza się zazwyczaj w wieku od połowy do końca lat dwudziestych, a osadzanie przestępców do późnej trzydziestki ma coraz mniejszy wpływ na wskaźniki przestępczości. Funkcjonariusze służb penitencjarnych muszą też uważać, żeby przed osadzeniem starszej osoby w zakładzie karnym określić, na jakie ryzyko może ona być narażona.
Wpływ ubezwłasnowolnienia na wskaźniki przestępczości może być duży. Naukowcy odkryli, że prawo trzech przestępstw w Kalifornii spowodowało spadek przestępczości o około 4 procent w pierwszym roku. W ciągu pięciu do siedmiu lat spadek ten wyniósł nawet dwadzieścia procent. Autorzy uznają również efekt obezwładnienia za czynnik przyczyniający się do tego spadku. Wyniki te są zgodne z wcześniejszymi badaniami, między innymi ze Stanów Zjednoczonych i Australii.
Trwałe pełnomocnictwo
Trwałe pełnomocnictwo to dokument, który pozostaje w mocy nawet wtedy, gdy senior staje się niezdolny do sprawowania władzy. Ten rodzaj pełnomocnictwa natychmiast daje przedstawicielowi szerokie uprawnienia i może być wykorzystany do podejmowania decyzji medycznych i finansowych. W przeciwieństwie do tego, zwykły lub nietrwały POA wygasa, gdy mocodawca staje się niezdolny do działania. Posiadanie trwałego POA jest ważnym narzędziem na wypadek utraty zdolności do czynności prawnych przez starszego rodzica.
Posiadanie trwałego pełnomocnictwa na wypadek ubezwłasnowolnienia osoby starszej jest szczególnie ważne, jeśli senior ma członka rodziny. Zaufana osoba dorosła może podejmować ważne decyzje za swojego rodzica, gdy ten nie jest w stanie ich podejmować. Bez tego dokumentu dorosłe dzieci będą musiały wkroczyć do akcji i znaleźć alternatywną opiekę dla swojego rodzica. W takim przypadku dorosłe dzieci mogą nawet stać się prawnymi opiekunami.
Posiadanie trwałego pełnomocnictwa jest dokumentem prawnym, który umożliwia zaufanej osobie działanie w charakterze przedstawiciela mocodawcy w przypadku jego niezdolności do podejmowania decyzji. Daje on tej osobie władzę nad pieniędzmi i aktywami bliskiej osoby. Dokument ten pozwala danej osobie podejmować decyzje dotyczące opieki zdrowotnej, finansów i majątku osobistego, bez konieczności bycia prawnikiem.
Zanim stworzysz trwałe pełnomocnictwo, powinieneś upewnić się, że dana osoba jest kompetentna do podejmowania decyzji za nią. Idealnie byłoby, gdyby ten dokument został stworzony, zanim senior zostanie poproszony o jego podpisanie. Niemniej jednak jest kilka ważnych rzeczy, o których musisz wiedzieć, zanim sporządzisz trwałe pełnomocnictwo na wypadek ubezwłasnowolnienia. Po wejściu w życie dokumentu osoba nie może zmienić jego nazwy bez zgody swojego pełnomocnika.
Artykuł 81 Opiekun
W przypadku, gdy osoba starsza nie może samodzielnie podejmować decyzji, może zostać objęta kuratelą na mocy artykułu 81 Statutów Florydy. Sąd ustali, czy dana osoba jest ubezwłasnowolniona lub niezdolna do samodzielnego podejmowania decyzji. Jeśli osoba nie jest w stanie sama zadbać o swoje potrzeby, grozi jej krzywda. Ocena zdolności osoby do samodzielnego życia i ochrony siebie pomoże ustalić, czy dana osoba jest ubezwłasnowolniona.
Kiedy osoba starsza jest niezdolna do samodzielnego życia, sąd wyznacza neutralną osobę niespokrewnioną jako opiekuna tej osoby. Osoba ta jest odpowiedzialna za podejmowanie decyzji dotyczących potrzeb osobistych i majątku, np. w sprawie uzyskania świadczeń rządowych. Musi też wypełniać zobowiązania finansowe, takie jak płacenie rachunków. W większości przypadków praca opiekuna polega na kontaktach z osobą starszą i komunikowaniu się z innymi.
Ustawa ADA wymaga ustanowienia opiekuna dla osób, które nie są w stanie samodzielnie podejmować decyzji. Artykuł 81 stanowi obszerne ramy dla postępowania opiekuńczego i pozwala szerokiemu gronu osób na składanie wniosków o ustanowienie opiekuna. W trakcie procesu o przyznanie kurateli wnioskodawcy muszą złożyć w Sądzie Najwyższym nakaz przedstawienia sprawy i zweryfikowaną petycję. Następnie sąd wyznaczy eksperta sądowego (Court Evaluator), który oceni sytuację i przedstawi zalecenia dla sądu.
Kiedy osoba starsza jest ubezwłasnowolniona z powodu choroby psychicznej lub fizycznej, sąd może zarządzić postępowanie opiekuńcze na mocy artykułu 81. Opiekun w takim przypadku będzie musiał przejść szkolenie i uzyskać zgodę sądu. Dobrym wyborem będzie przeszkolona osoba lub agencja towarzyska. Pomogą one osobie ubezwłasnowolnionej w zarządzaniu jej majątkiem i osobistymi potrzebami.
Podejmowanie działań w imieniu osoby ubezwłasnowolnionej
Jeżeli osoba starsza staje się niezdolna do podejmowania decyzji, może wyznaczyć opiekuna lub członka rodziny, który będzie działał w jej imieniu. Sąd określa, kto będzie odpowiedzialny za podejmowanie decyzji w imieniu danej osoby i w razie potrzeby wyznacza opiekuna lub członka rodziny. Zaawansowane dyrektywy medyczne można wykorzystać do określenia, czego dana osoba nie chciałaby, żeby dla niej robiono.
Po wyznaczeniu opiekuna, musi on podejmować decyzje w imieniu osoby ubezwłasnowolnionej, w tym dotyczące jej finansów i opieki społecznej. Opiekun lub członek rodziny musi regularnie odwiedzać osobę ubezwłasnowolnioną, by zachęcać ją do uczestnictwa i komunikacji. Opiekunowie i kuratorzy muszą również składać roczne raporty w lokalnym Departamencie Opieki Społecznej. Oprócz składania rocznych raportów w Departamencie Opieki Społecznej, opiekunowie muszą również składać roczne rozliczenia u Komisarza ds. Konserwatorzy muszą również ewidencjonować cały majątek i pieniądze, które otrzymują w imieniu osoby ubezwłasnowolnionej, i wykazać, że to robią.
Ważne jest, by pamiętać, że nie wszystkie osoby starsze potrzebują opieki dorosłego opiekuna. Osoba może zostać uznana za ubezwłasnowolnioną, jeśli traci zdolność do podejmowania decyzji i otrzymywania informacji. Mogą to być również problemy ze zdrowiem fizycznym lub problemy, które utrudniają komunikację. Na przykład osoba, która nie jest w stanie zapłacić czynszu, może być uznana za częściowo ubezwłasnowolnioną, jeśli nie jest w stanie podjąć decyzji za siebie. Istnieją jednak inne rodzaje opieki, które opiekun może wykonywać w imieniu ubezwłasnowolnionej osoby starszej.
Proces ustanawiania opiekuna lub kuratora różni się od procesu wyznaczania konserwatora. Proces tworzenia opieki wymaga złożenia petycji, która wyjaśnia powody wszczęcia postępowania. Po tym, jak wnioskodawca dostarczy dowód niezdolności osoby ubezwłasnowolnionej, opiekun lub kurator musi powiadomić o tym fakcie pozostałe zainteresowane strony z 20-dniowym wyprzedzeniem. Daje im to możliwość zgłoszenia zastrzeżeń co do proponowanego opiekuna. Wnioskodawcą może być członek rodziny, przyjaciel lub jakakolwiek inna osoba, która chce działać w imieniu osoby starszej.
Podobne Tematy:
- Ubezwłasnowolnienie osoby starszej – kiedy taki krok prawny jest potrzebny?
- Jak zostać opiekunem osoby niepełnosprawnej dorosłej?
- Zasiłek dla opiekuna osoby starszej. MOPS, GOPS – świadczenia
- Opieka prawna nad seniorami jako szanse na lepsze życie
